- nieprzyjaźnie
- «w sposób nacechowany wrogością; niechętnie, nieżyczliwie»
Odnosić się nieprzyjaźnie do kogoś.
Ton czyjegoś głosu, czyjś głos brzmi nieprzyjaźnie.
Słownik języka polskiego . 2013.
nieprzyjaźnie
Look at other dictionaries:
nieprzyjaźnie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} z niechęcią, bez życzliwości: wrogo : {{/stl 7}}{{stl 10}}Być nieprzyjaźnie do kogoś usposobionym. Odnosić się do kogoś nieprzyjaźnie. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ukos — Patrzeć, zerkać itp. ukosem, z ukosa a) «patrzeć z niechęcią, nieprzyjaźnie»: – Wiecie, Macieju, to nie moja specjalność. – Jak to, to pan doktor i poradzić nie może? – zauważył Maciej z wyraźną pretensją w głosie patrząc na mnie z ukosa. R.… … Słownik frazeologiczny
krzywy — krzywywi «wygięty, powyginany, nieprosty» Krzywa powierzchnia. Krzywy kij. Krzywe nogi. ◊ Widzieć, przedstawić coś w krzywym zwierciadle «widzieć, przedstawić coś karykaturalnie» ◊ Patrzeć, spoglądać na coś, na kogoś krzywym okiem «patrzeć,… … Słownik języka polskiego
niedobrze — 1. «nie tak jak trzeba, jak należy» Niedobrze uprać bieliznę. Niedobrze zrozumieć. ◊ żart. Mieć niedobrze w głowie «nie być przy zdrowych zmysłach; być nierozsądnym, lekkomyślnym, głupim» 2. «źle pod względem fizycznym, zdrowotnym; niezdrowo,… … Słownik języka polskiego
niełaskawie — «nieprzychylnie, nieprzyjaźnie, nieżyczliwie» Obejść się z kimś niełaskawie. Patrzeć na kogoś niełaskawie … Słownik języka polskiego
nieprzyjaciółka — ż III, CMs. nieprzyjaciółkałce; lm D. nieprzyjaciółkałek «kobieta (istota żeńska) usposobiona nieprzyjaźnie do kogoś, czegoś» Śmiertelna, zacięta nieprzyjaciółka. Nieprzyjaciółka nowoczesności … Słownik języka polskiego
nieżyczliwy — nieżyczliwywi «nieprzyjaźnie usposobiony do kogoś; będący wyrazem braku czyjejś przychylności, życzliwości» Nieżyczliwy sąsiad. Nieżyczliwe odezwanie się do kogoś, potraktowanie kogoś. Być nieżyczliwym dla kogoś … Słownik języka polskiego
ukos — m IV, D. u, Ms. ukossie; lm M. y «płaszczyzna ukośna, skośna w stosunku do czegoś; kawałek tkaniny odcięty pod kątem ostrym w stosunku do nitek tej tkaniny; skos» Ukos ściany, muru, skarpy. Spódnica, plisa, falbanka uszyta z ukosu. na ukos, z… … Słownik języka polskiego
wrogo — «w sposób właściwy wrogowi; nieprzyjaźnie, nieżyczliwie» Być do kogoś wrogo usposobionym. Odnosić się, ustosunkować się do kogoś wrogo. Patrzeć na kogoś wrogo … Słownik języka polskiego
wróg — m III, DB. wroga, N. wrogiem; lm M. wrogowie, DB. wrogów 1. «nieprzyjaciel, napastnik; państwo będące w stanie wojny z innym państwem» Odwieczny wróg. Walczyć z wrogiem. Ruszyć na wroga. Dostać się w ręce wroga. Ulec przemocy wroga. Stawiać opór… … Słownik języka polskiego
