normatywizm

m IV, D. -u, Ms. \normatywizmzmie, blm

1. lit. «dążność do formułowania na podstawie badań literatury schematycznych reguł i przepisów obowiązujących twórcę, charakterystyczna dla tradycyjnej poetyki»

2. praw. «kierunek w nauce prawa uznający za jej przedmiot nie państwo i prawo jako zjawiska społeczne, lecz idealną powinność wyrażoną w normach prawa»

‹z fr.›