- numer
- m IV, D. -u, Ms. \numererze; lm M. -y1. «liczba umieszczana na czymś (rzadziej na kimś) oznaczająca kolejne miejsce rzeczy lub osoby, pozwalająca na odróżnienie rzeczy lub osób tego samego typu, o tym samym przeznaczeniu, funkcji itp., określająca wielkość, rozmiar, gatunek czegoś (skrót: nr)»
Numer bieżący, kolejny, porządkowy.
Numery parzyste, nieparzyste.
Czyjś numer więzienny, obozowy.
Numer bagażowego, konduktora, milicjanta.
Numer domu, mieszkania.
Numer telefonu.
Seria i numer banknotu, dowodu osobistego.
Numer butów, rękawiczek.
Numer nici.
Numer drutów (do robótek).
Tabliczka z numerem rejestracyjnym samochodu.
Dom pod numerem piątym.
Mieszkać pod numerem siódmym.
Oznaczać coś numerem.
Telefonować pod czyjś, pod jakiś numer.
Wylosowano jakiś numer.
Wygrana (na loterii, w ruletce) padła na jakiś, na czyjś numer.
2. «przedmiot (np. tabliczka, blaszka, kartonik), rzadziej człowiek oznaczony kolejną liczbą»Zawodnik z przypiętym na plecach numerem.
Przybić na drzwiach numer.
Na każdym domu wisi numer.
3. «jeden z wydawanych periodycznie egzemplarzy czasopisma, oznaczony kolejną liczbą»Numer gazety, miesięcznika, pisma.
Dzisiejszy, ostatni, noworoczny, wrześniowy numer.
Dodatek do niedzielnego numeru dziennika.
W poprzednim numerze zamieszczono ciekawy artykuł.
Wydano numer specjalny w zmienionej szacie graficznej.
4. «jedna z kilku kolejnych części jakiegoś programu artystycznego (widowiska, koncertu itp.)»Program składał się z kilku znakomitych numerów.
Wykonać numer solowy.
Ta piosenka jest jego popisowym numerem.
przen. posp. «postępek, zwykle sprytny, zręczny, chytry; posunięcie, wybieg»Zrobić, odstawić jakiś numer.
Liczył, że ten numer mu się uda.
Ten numer nie przejdzie.
5. pot. «ironicznie, czasem żartobliwie o człowieku ocenianym ujemnie; ziółko, ananas, gagatek»To jest numer!
Ale z niego numer!
Dobry z niego numer!
Z ciebie musi być niezły numer.
6. przestarz. «pomieszczenie (zwykle pokój hotelowy) opatrzone kolejną liczbą»Posiłki przynoszono jej do numeru.
Gość z numeru dwunastego dzisiaj wyjechał.
‹łac.›
Słownik języka polskiego . 2013.