- obcoplemieniec
- m II, DB. \obcoplemieniecmieńca, W. \obcoplemieniecmieńcze (\obcoplemieniecmieńcu); lm M. \obcoplemieniecmieńcy, DB. \obcoplemieniecmieńców«człowiek należący do innego plemienia, innej narodowości»
Słownik języka polskiego . 2013.
Słownik języka polskiego . 2013.