- obić
- dk Xa, obiję, obijesz, obij, obił, obity - obijać ndk I, \obićam, \obićasz, \obićają, \obićaj, \obićał, \obićany1. «uderzeniem spowodować uszkodzenie, wyszczerbienie, odpadnięcie czegoś; obtłuc, obtrącić»
Obić dzbanek, filiżankę.
Obić tynk ze ściany.
2. «pokryć coś, zwłaszcza meble, materiałem, skórą itp.»Obić kanapę, krzesła pluszem.
Stół obity ceratą, suknem.
3. tylko dk, pot. «zbić kogoś mocno; wytłuc»Obić psa smyczą.
4. → obijaćobić się - obijać się1. zwykle ndk «uderzając o coś doznawać obrażeń, ulegać uszkodzeniu»Obijać się o ściany.
Jabłka obijały się w koszyku.
2. «o głosie, dźwięku: odbić się od czegoś»Głos trąbki obijał się o skały.
◊ Coś obija się komuś o uszy «ktoś słyszy coś mimochodem nie zwracając na to większej uwagi; ktoś słyszy coś niedokładnie»
Słownik języka polskiego . 2013.