- obrzydliwiec
- m II, DB. \obrzydliwiecwca, W. \obrzydliwiecwcze (\obrzydliwiecwcu); lm M. \obrzydliwiecwcy, DB. \obrzydliwiecwców«człowiek obrzydliwy, budzący odrazę»
Słownik języka polskiego . 2013.
obrzydliwiec
Look at other dictionaries:
obrzydliwiec — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIb, W. obrzydliwiecwcze || obrzydliwiecwcu; lm M. obrzydliwiecwcy {{/stl 8}}{{stl 7}} człowiek obrzydliwy, zachowujący się, postępujący obrzydliwie {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
