obtańcować

dk IV, \obtańcowaćcuję, \obtańcowaćcujesz, \obtańcowaćcuj, \obtańcowaćował, \obtańcowaćowany - obtańcowywać ndk VIIIa, \obtańcowaćowuję, \obtańcowaćowujesz, \obtańcowaćowuj, \obtańcowaćywał, \obtańcowaćywany

1. pot. «nawymyślać komuś, nakrzyczeć na kogoś»

2. przestarz. «zwykle o mężczyźnie: przetańczyć z kimś wiele tańców; przetańczyć kolejno z wieloma partnerkami»

Obtańcowywał ją na wieczorkach.

Obtańcował wszystkie panny.