berkeleizm

m IV, D. -u, Ms. \berkeleizmzmie, blm

filoz. «teoria filozoficzna głosząca, że nie istnieją ani przedmioty ogólne, ani idee ogólne, ani substancje, istnieje zaś tylko jednostkowy podmiot poznający, cała rzeczywistość jest jedynie zespołem jego subiektywnych wrażeń zmysłowych»

‹od nazwiska›