- odciąć
- dk Xc, odetnę, odetniesz, odetnij, \odciąćciął, \odciąćcięła, \odciąćcięli, \odciąćcięty - odcinać ndk I, \odciąćam, \odciąćasz, \odciąćają, \odciąćaj, \odciąćał, \odciąćany1. «odłączyć, oddzielić coś od czegoś, od całości cięciem»
Odciąć gałąź.
Odciąć potrzebną ilość materiału z beli.
Odciąć nożem kawałek mięsa.
Odcięty kabel.
◊ Dać sobie odciąć rękę, palec za to, że… «zaręczyć za coś, być pewnym tego, że…»2. «uniemożliwić komuś osiągnięcie czegoś, korzystanie z czegoś, nie dopuścić do czegoś; odgrodzić, zagrodzić, odizolować»Odciąć komuś dostęp do wody, do kuchni.
Odciąć dowóz żywności.
Odciąć (sobie) odwrót.
◊ Być odciętym od świata «przebywać z dala od siedzib ludzkich, od ośrodków życia kulturalnego, nie mieć kontaktów z ludźmi, być pozbawionym wiadomości»odciąć się - odcinać się1. «zerwać z czymś, z kimś; nie wziąć w czymś udziału, zająć odrębne stanowisko w jakiejś sprawie»Odciąć się od jakiejś grupy.
Odcinać się od przeszłości.
2. «trafnie, w odpowiedni sposób odpowiedzieć na postawiony sobie zarzut, na krytykę, czyjeś złośliwości itp.; dać odprawę»Potrafi się odciąć.
Odciął mu się ostro.
3. → odcinać się w zn. 2
Słownik języka polskiego . 2013.