oficjał

m IV, DB. -a, Ms. \oficjałale; lm M. -owie, DB. -ów

1. hist. «urzędnik w zaborze austriackim»

2. hist. «sługa niższych urzędników municypalnych w starożytnym Rzymie; także: wyższy urzędnik cesarski piastujący ważny urząd»

3. rel. «w Kościele katolickim: duchowny urzędnik przy biskupie, sprawujący w jego imieniu kościelną władzę sędziowską i przewodniczący w sądach kurialnych»

4. → oficjel

‹łac.›