oglądacz

m II, DB. -a; lm M. -e, DB. -y a. -ów

1. pot. «ten, kto coś ogląda»

Bystry, namiętny, przeciętny oglądacz.

Oglądacz obrazów, programu telewizyjnego.

2. środ. «człowiek zawodowo badający mięso przeznaczone do spożycia»