okazjonalizm

m IV, D. -u, Ms. \okazjonalizmzmie, blm

«doktryna filozoficzno-teologiczna głoszona w XVII w., według której wzajemne oddziaływanie materii i ducha jest niemożliwe, równoczesność zaś zachodzących w nich zmian jest rezultatem interwencji Boga»

‹z łac.›