okno

n III, Ms. \oknonie; lm D. okien

1. «otwór w ścianie (budynku, pojazdu itp.), w którym osadzona jest oszklona rama, służący do doprowadzania światła, zwykle także umożliwiający wentylację; potocznie niekiedy o szybie wprawionej w ramę okalającą ten otwór»

Okno balkonowe, kuchenne.

Okno narożne, szczytowe.

Okno wystawowe.

Okno pokoju, wagonu.

Okno od ulicy, od podwórza.

Framuga, parapet, rama, skrzydło okna.

Otworzyć, przymknąć, zamknąć okno.

Uchylić okna.

Wstawić, wyjąć okna.

Stłuc, wybić, zbić okno.

Umyć okno.

Patrzeć, wyglądać oknem, przez okno, z okna.

Siedzieć, stać przy oknie, w oknie.

Wychylić się przez okno, z okna, za okno.

Wyskoczyć oknem, przez okno.

Zaglądać do okna, w okno, przez okno.

Okno wychodzi na park, na ulicę.

∆ Okno podwójne, dubeltowe «okno składające się z dwóch obsadzonych równolegle skrzydeł, z których jedno można wyjąć na lato»

∆ Okno szwedzkie, zespolone «okno podwójne, którego skrzydła wewnętrzne i zewnętrzne połączone są śrubami i otwierają się do wnętrza»

∆ Okno weneckie «duże okno podzielone pionowo na trzy części»

∆ Ślepe okno «dekoracyjna wnęka w murze imitująca okno»

∆ geol. Okno tektoniczne «fragment podłoża odkryty przez erozję spod nasuniętych warstw skalnych»

◊ Okno na świat «to, co umożliwia kontakt ze światem, zwykle o porcie»

◊ Wyrzucać pieniądze za okno «lekkomyślnie wydawać pieniądze»

◊ pot. Cisnąć się, pchać się, włazić drzwiami i oknami «przedostawać się, wciskać się, wdzierać się ze wszystkich stron, pchać się licznie, tłumnie»

2. «oszklona rama stanowiąca górną część inspektu»

3. górn. «otwór wentylacyjny przebity w ścianie węglowej między wyrobiskami»

4. łow. «otwór nory zwierząt leśnych, np. borsuka, lisa»