okoliczność — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc okolicznośćści, lm M. okolicznośćści, zwykle w lm {{/stl 8}}{{stl 7}} sytuacja; składnik sytuacji, zwłaszcza uboczny; fakt towarzyszący czemuś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Okoliczności zewnętrzne, towarzyszące. W… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
okoliczność — Splot okoliczności zob. splot … Słownik frazeologiczny
okazja — ż I, DCMs. okazjazji; lm D. okazjazji (okazjazyj) 1. «okoliczność sprzyjająca czemuś, umożliwiająca coś; odpowiednia do czegoś sytuacja; sposobna chwila, sposobność» Dobra, jedyna, najlepsza, wyjątkowa okazja. Mieć okazję spotkać się z kimś,… … Słownik języka polskiego
przesłanka — ż III, CMs. przesłankance; lm D. przesłankanek 1. «okoliczność sprzyjająca realizacji pewnych zamiarów» Przesłanki ekonomiczne, naukowe. Stworzono przesłanki dla uspołecznienia pracy w rolnictwie. 2. log. «zdanie stanowiące punkt wyjścia… … Słownik języka polskiego
okazja — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, lm D. okazjazji {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} okoliczność sprzyjająca czemuś, odpowiedni do czegoś, na coś moment; sposobność, możliwość : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dobra, jedyna,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przesłanka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. przesłankance; lm D. przesłankanek {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} okoliczność ważna dla realizacji czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przesłanki polityczne, gospodarcze. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
bodziec — m II, D. bodźca; lm M. bodźce, D. bodźców 1. «czynnik wywołujący pobudzenie organizmu, jego tkanek» Bodziec chemiczny, mechaniczny, świetlny. Bodziec wewnętrzny, zewnętrzny. ∆ Bodziec bezwarunkowy «czynnik działający bezpośrednio na zmysły» ∆… … Słownik języka polskiego
dowód — m IV, D. dowódwodu, Ms. dowódwodzie; lm M. dowódwody 1. «okoliczność, rzecz dowodząca czegoś, przemawiająca za czymś, świadcząca o czymś, wskazująca na coś; oznaka czegoś, potwierdzenie, uzasadnienie, świadectwo» Dowód wdzięczności, zaufania,… … Słownik języka polskiego
drobiazg — m III, D. u, N. drobiazggiem; lm M. i 1. «mały przedmiot służący do codziennego użytku, ozdoby itp.» Drobiazgi upominkowe, pamiątkowe. Dostała na imieniny kilka drobiazgów. przen. «krótki utwór literacki» Napisał kilka drobiazgów nowelistycznych … Słownik języka polskiego
ewentualność — ż V, DCMs. ewentualnośćści; lm D. ewentualnośćści «możliwość nastąpienia jakiegoś wypadku, zdarzenia; okoliczność» Przewidzieć, rozpatrzyć, rozważyć ewentualność czego (np. wyjazdu). Być przygotowanym na wszelkie ewentualności … Słownik języka polskiego
