- ołów
- m I, D. ołowiu, blm1. «(Pb) pierwiastek chemiczny z grupy węglowców, liczba atomowa 82, szary, ciężki, łatwo topliwy, miękki metal, używany do wyrobu rur, płyt akumulatorowych, aparatury chemicznej itp.»◊ Coś (np. powieki, głowa, troska) ciąży komuś ołowiem «coś jest odczuwane jako wielki ciężar (fizyczny lub moralny)»◊ Mieć nogi jak z ołowiu «iść z trudnością, ociężale; nie móc zrobić kroku»2. «przedmiot z tego metalu, zwłaszcza: kula, pocisk, śrut»
Słownik języka polskiego . 2013.