omieszkać

dk I, \omieszkaćam, \omieszkaćasz, \omieszkaćają, \omieszkaćaj, \omieszkaćał

1. dziś tylko w połączeniu z przeczeniem: nie omieszkać «nie zaniedbać sposobności zrobienia czegoś»

Nie omieszkam zawiadomić go o tym.

2. praw. «nie stawić się gdzieś, opuścić coś»

Omieszkać stawiennictwa.