organicyzm

m IV, D. -u, Ms. \organicyzmzmie, blm

1. «pogląd filozoficzny (będący przeciwieństwem atomizmu lub mechanicyzmu), według którego cała natura lub jej dziedziny tworzą odrębne struktury organiczne, funkcjonujące celowo i rozwijające się na wzór żywego organizmu»

2. «kierunek w socjologii XIX w., według którego społeczeństwo jest częścią przyrody i spełnia te same funkcje, co i organizmy biologiczne wyższego rzędu»

‹z gr.›