osępieć

dk III, \osępiećeję, \osępiećejesz, \osępiećej, \osępiećpiał, \osępiećeli, \osępiećpiały, \osępiećpiali

«stać się smutnym, przygnębionym; zasmucić się, osowieć»

Po przykrym zdarzeniu jeszcze bardziej osępiał.