- osłonecznić
- dk VIa, \osłonecznićnię, \osłonecznićnisz, \osłonecznićnij, \osłonecznićnił, \osłonecznićniony - osłoneczniać ndk I, \osłonecznićam, \osłonecznićasz, \osłonecznićają, \osłonecznićaj, \osłonecznićał, \osłonecznićany«o słońcu: oświecić coś, opromienić»
Osłonecznione domy, ulice.
przen. «dodać czemuś blasku, radości»Osłonecznić komuś życie.
Wspomnienia młodości osłoneczniły mu wiek dojrzały.
Słownik języka polskiego . 2013.