ostateczność

ostateczność
ż V, DCMs. \ostatecznośćści, blm
«ostatni, krańcowy stopień czegoś; krańcowość, skrajność, konieczność»

Ostateczność zmusiła go do sprzedaży pamiątek.

Pożyczanie pieniędzy to już ostateczność.

◊ Doprowadzić kogoś do ostateczności «doprowadzić kogoś do stanu najwyższego zdenerwowania, do wybuchu»
◊ W ostateczności «w ostatecznym razie, jeśli nie będzie można inaczej»
◊ Wpadać, przerzucać się itp. z jednej ostateczności w drugą «zmieniać krańcowo zdanie, sposób postępowania, poglądy»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • ostateczność — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. ostatecznośćści, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} konieczność zrobienia czegoś w przymusowych warunkach; krańcowość, niepożądana skrajność : {{/stl 7}}{{stl 10}}Uciekanie… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • ostateczność — Doprowadzić kogoś do ostateczności zob. doprowadzić. Wpadać, przerzucać się z jednej ostateczności w drugą zob. drugi 2 …   Słownik frazeologiczny

  • nerwy — 1. Coś kosztuje kogoś wiele nerwów «ktoś osiąga coś kosztem wielkiego napięcia, silnego zdenerwowania»: To wydawanie książek na dystans jest dramatyczne i wiele nerwów kosztuje, bo wszystko się robi na ostatnią chwilę i wszystko nie tak, jak było …   Słownik frazeologiczny

  • ekstrem — m IV, D. u, Ms. ekstremmie; lm M. y książk. «ostateczność, krańcowość» ‹fr. z łac.› …   Słownik języka polskiego

  • krańcowość — ż V, DCMs. krańcowośćści, blm «skrajność, ostateczność» Wpadać z jednej krańcowości w drugą …   Słownik języka polskiego

  • krańcowość — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. krańcowośćści, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} najbardziej ostra, skrajna postać czegoś (czyichś poglądów, zachowania, sądów itp.); odznaczanie się taką formą, bycie krańcowym (w zn. 2.); skrajność, ostateczność :… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”