- ostro
- ostrzej1. «spiczasto, spadzisto, stromo»
Ostro zatemperowany ołówek.
Ścieżka wznosiła się ostro.
∆ Kuć konia (na) ostro «przybijać podkowy specjalnymi gwoździami o szorstkiej, nierównej powierzchni główek, w celu zapobieżenia ślizganiu się konia»2. «mocno dając się we znaki; intensywnie, przenikliwie, dokuczliwie»Wiatr dął ostro.
Słońce świeciło ostro.
Ostro zadzwonił dzwonek.
3. «wyraźnie odcinając się od tła; wyraziście»Drzewa ostro odcinały się od błękitu nieba.
4. «z dużą energią, siłą; szybko, energicznie, silnie, nagle»Ostro hamować pojazd.
Ostro wziąć się do roboty.
Mecz rozgrywano ostro.
5. «z wielką surowością, bezwzględnie, gniewnie»Odpowiedzieć komuś ostro.
Skrytykować kogoś ostro.
Słownik języka polskiego . 2013.