ostroga

ż III, CMs. \ostrogaodze; lm D. ostróg

1. «kabłąk metalowy z kolcem lub zębatym kółkiem, gwiazdką itp. przypinany do butów, ułatwiający jeźdźcom prowadzenie konia, głównie przyspieszenie jego biegu»

◊ Dać koniowi ostrogę «przynaglić konia do biegu kłując go ostrogami»

◊ Zdobyć ostrogi w jakimś zawodzie «zdobyć doświadczenie w jakimś zawodzie, stać się doświadczonym pracownikiem»

przen. «bodziec, podnieta, zachęta»

Chęć zdobycia pierwszego miejsca była dla niego ostrogą.

2. «wyrostek kostny pokryty rogową warstwą, znajdujący się na tylnej stronie kości śródstopia niektórych ptaków, np. koguta, bażanta»

3. «spiczasty wyrostek u nasady kielicha lub płatków korony niektórych kwiatów, np. ostróżki»

4. «tama wysunięta z jednego brzegu w poprzek rzeki, służąca do zmiany kierunku nurtu, zwężająca koryto rzeki do szerokości trasy regulacyjnej»