- ośnik
- m III, D. -a, N. \ośnikkiem; lm M. -itechn. «nóż ciesielski używany do korowania, strugania i wygładzania powierzchni elementów drewnianych»
Słownik języka polskiego . 2013.
ośnik
Look at other dictionaries:
osník — a m (í) klin, ki preprečuje, da kolo ne pade, zdrsne z osi: vtakniti osnik v os ♦ obrt. sveder za vrtanje lukenj v osi … Slovar slovenskega knjižnega jezika
lúnek — nka m (ȗ) 1. nar. klin, ki preprečuje, da kolo ne pade, zdrsne z osi; osnik: vtakniti lunek v os 2. nekdaj manjša prostorninska mera: lunek žganja … Slovar slovenskega knjižnega jezika
