- otrzeźwieć
- dk III, \otrzeźwiećeję, \otrzeźwiećejesz, \otrzeźwiećej, \otrzeźwiećwiał, \otrzeźwiećwieli«stać się trzeźwym, rześkim; orzeźwić się»
Wsadził głowę pod kran i od razu otrzeźwiał.
Otrzeźwieć ze snu.
Otrzeźwiał na myśl o egzaminie.
Słownik języka polskiego . 2013.