bezpodmiotowy

«nie mający podmiotu»

∆ jęz. Zdanie bezpodmiotowe «zdanie nie mające podmiotu, w którym w funkcji orzeczenia występuje»

a) «czasownik bezosobowy lub bezosobowa forma czasownika (np. grzmi przed burzą, należało się spieszyć, dyskutowano długo, nie widać nikogo)» b) «wyrażenie składające się ze słowa posiłkowego i rzeczownika, bezokolicznika lub przysłówka (np. będzie to trudno załatwić, żal mi tego człowieka, jest późno)»