- panikarz
- m II, DB. -a; lm M. -e, DB. -y (-ów)pogard. «osoba skłonna do ulegania panice, ogarnięta paniką lub szerząca panikę»
Kilku panikarzy wywołało niepotrzebny niepokój.
Słownik języka polskiego . 2013.
panikarz
Look at other dictionaries:
panikarz — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos V, lm M. e, D. y {{/stl 8}}{{stl 7}} mężczyzna skłonny do panikarstwa : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nie bądź panikarzem, zdążymy na czas. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
panikarz — Mężczyzna tchórzliwy, bojaјliwy, lub pełen obaw Eng. A fearful, cowardly, or apprehensive man who easily panicks … Słownik Polskiego slangu
alarmista — m odm. jak ż IV, CMs. alarmistaiście; lm M. alarmistaiści, DB. alarmistatów przestarz. «osoba rozgłaszająca niepokojące wieści, szerząca panikę; panikarz» ‹fr.› … Słownik języka polskiego
panikarka — ż III, CMs. panikarkarce; lm D. panikarkarek forma ż. od panikarz … Słownik języka polskiego
