- pastwa
- ż IV, CMs. \pastwawie, blmdaw. «pokarm, żer (szczególnie dzikich zwierząt, zdobywany siłą); zdobycz, łup»dziś tylko we fraz. Być, stać się, paść itp. pastwą czegoś (np. ognia, pożaru, powodzi; rzadziej: kogoś, np. wroga) «stać się czyimś łupem, żerem; ulec zniszczeniu przez coś (przez kogoś); dać się opanować czemuś złemu»◊ Rzucić, wydać itp. (kogoś, coś) na pastwę, na pastwę komuś (czemuś) «przeznaczyć, narazić (kogoś, coś) na zgubę»
Słownik języka polskiego . 2013.