Słownik języka polskiego . 2013.
piekielnica — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIc {{/stl 8}}{{stl 7}} z dezaprobatą o kobiecie kłótliwej, skorej do złości, wrzasku; diablica {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
sekutnica — ż II, DCMs. sekutnicacy; lm D. sekutnicaic pot. «kobieta dokuczliwa; kłótliwa; złośnica, piekielnica» Stara sekutnica. ‹z wł.› … Słownik języka polskiego
szweja — ż I, DCMs. szwejaei; lm D. szwejaej → piekielnica w zn. 2 ‹z ros.› … Słownik języka polskiego
wiedźma — ż IV, CMs. wiedźmamie; lm D. wiedźm 1. «według dawnych wierzeń: kobieta mająca związek ze złymi mocami, rzucająca uroki; czarownica» Zła, okrutna wiedźma. 2. «pogardliwie o kobiecie starej, brzydkiej, kłótliwej; jędza, piekielnica; także jako… … Słownik języka polskiego
ksantypa — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. ksantypapie {{/stl 8}}{{stl 7}} nieznośna, kłótliwa, jędzowata kobieta; sekutnica, piekielnica <od imienia żony Sokratesa> {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
