pieśń

ż V, DCWMs. \pieśńśni; lm MD. \pieśńśni

1. «krótki utwór wokalny do tekstu poetyckiego, przeznaczony do wykonania solowego lub zespołowego (chóralnego), zwykle z akompaniamentem»

Smutne, tęskne, rzewne, wesołe pieśni.

Pieśń narodowa, ludowa.

Pieśń bojowa, rycerska.

Pieśni obrzędowe, weselne, żałobne.

Pieśni kościelne, religijne.

Komponować, tworzyć pieśń.

Intonować, nucić, śpiewać, zawodzić pieśń.

Zespół pieśni i tańca.

Pieśń rozbrzmiewa, płynie, milknie.

O pieśni gminna, ty stoisz na straży narodowego pamiątek kościoła. (Mickiewicz)

∆ Pieśń bez słów «rodzaj instrumentalnej miniatury muzycznej, o śpiewnej melodii, zwykle na fortepian»

przen. «wyrażenie czegoś nie mową, lecz gestem, spojrzeniami itp.»

◊ Pieśń przyszłości «o czymś, co jest dopiero w sferze projektów, co może być zrealizowane w dalekiej przyszłości; muzyka przyszłości»

◊ pot. Koniec pieśni; cześć, pieśni! «wszystko się skończyło, nic nie zostało (do działania, do roboty); koniec, dość tego»

2. «wiersz liryczny o różnej tematyce, przeznaczony do recytacji lub śpiewu; także: część poematu epickiego»

Pieśń miłosna, liryczna.

Pieśni Horacego, Kochanowskiego.

Pięć pierwszych pieśni „Beniowskiego" J. Słowackiego.