piękność

piękność
ż V, DCMs. \pięknośćści
1. blm
«właściwość tego, co jest piękne w znaczeniu fizycznym lub moralnym; bycie pięknym»

Olśniewająca, uderzająca piękność postaci.

Piękność charakteru.

Dziś piękność twą w całej ozdobie widzę i opisuję, bo tęsknię po tobie. (Mickiewicz)

pot. Cud piękności «o kimś, o czymś bardzo pięknym»
□ Złość piękności szkodzi.
2. lm MD. \pięknośćści
«piękna kobieta (czasem ironicznie)»

To była skończona piękność.

Wyzywająca, podstarzała piękność.

W salonie były same piękności.

3. lm MD. \pięknośćści
rzad. «rzecz piękna, piękny element czegoś»

Oglądać piękności miasta.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • piękność — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. pięknośćści, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} bycie pięknym, w znaczeniu fizycznym lub duchowym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Piękność ciała. Piękność charakteru, duszy, uczynków. Piękność wnętrza człowieka. Piękność… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • piękność — Cud piękności zob. cud 4 …   Słownik frazeologiczny

  • Пан Тадеуш — Pan Tadeusz …   Википедия

  • Пан Тадеуш (поэма) — «Сбор грибов». Иллюстрация Франтишека Костшевского. 1860 Иллюстрация Михала Андриолли к книге 6 «Пан Тадеуш» (польск. „Pan Tadeusz“)  крупнейшее произведение Адама Мицкевича, эпическая поэма, писавшаяся в 1832 1834 в Париже, где поэт жил в… …   Википедия

  • admirować — ndk IV, admirowaćruję, admirowaćrujesz, admirowaćruj, admirowaćował, admirowaćowany przestarz. «podziwiać, uwielbiać kogoś lub coś» Admirować czyjąś piękność, czyjeś zdolności, czyjś talent, rozum. Admirować swego nauczyciela. ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

  • cielesny — 1. «dotyczący ciała; fizyczny» Kara cielesna. Cierpienie cielesne. Nietykalność cielesna. Piękność cielesna. 2. «związany z pociągiem płciowym; zmysłowy» Żądza, pożądliwość, miłość cielesna. ∆ Stosunek cielesny «stosunek płciowy» …   Słownik języka polskiego

  • doskonały — doskonałyali, doskonałyalszy 1. «odznaczający się najwyższą jakością, mający wszelkie zalety, wolny od jakichkolwiek błędów, usterek, wad; najlepszy, wzorowy, niezrównany, wyborny, znakomity» Doskonały humor. Doskonała piękność. Doskonali aktorzy …   Słownik języka polskiego

  • dziś — I ndm 1. «w dniu dzisiejszym (nie wczoraj i nie jutro)» Nie nocował dziś w domu. Leje dziś cały dzień. □ Zrób dziś, co masz zrobić jutro. 2. «w dobie obecnej, w okresie bieżącym; teraz, obecnie» Dziś wiele kobiet pracuje na odpowiedzialnych… …   Słownik języka polskiego

  • klasyczny — 1. «odnoszący się do starożytnej kultury greckiej (zwłaszcza okresu od V do IV w. p.n.e.) i rzymskiej (zwłaszcza od I w. p.n.e. do I w. n.e.); antyczny» Mitologia klasyczna. ∆ Filologia klasyczna «zespół dyscyplin obejmujących studia nad kulturą… …   Słownik języka polskiego

  • kruczowłosy — kruczowłosysi «mający włosy czarne jak kruk» Kruczowłosy Gruzin. Kruczowłosa piękność …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”