Pijacki upór, płacz.
Pijackie wrzaski, orgie.
Pijacka awantura.
Pijacka wylewność.
Pijacka czkawka.
Pijacka melina, knajpa.
Pijacka kompania, hołota.
Pijackie towarzystwo.
Słownik języka polskiego . 2013.
pijacki — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ib, pijackiccy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} odnoszący się do pijaka, mający związek z pijakiem, właściwy pijakowi : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pijacki bełkot. Pijacka agresja. Pijackie… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Julian Tuwim — (the surname comes from the Hebrew טובים, tovim , good ; September 13, 1894 – December 27, 1953) one of the greatest Polish poets, he was born in Łódź, Congress Poland, Russian Empire and educated in Łódź and Warsaw (he studied law and philosophy … Wikipedia
Julian Tuwim — Julian Tuwim[1] (né à Łódź le 13 septembre 1894 mort à Zakopane le 27 décembre 1953) est un poète polonais … Wikipédia en Français
Тувим — Юлиан (Julian Tuwim, 1894 ) современный польский поэт. Еще будучи студентом, выступил со стихотворением «Весна» (1918), резко эпатировавшим польского буржуа. Стихотворение отнюдь не заслужило обвинения в порнографичности, каковую пытались… … Литературная энциклопедия
Тувим, Юлиан — Юлиан Тувим польск. Julian Tuwim … Википедия
Юлиан Тувим — Юлиан Тувим, 1894 1953 Юлиан Тувим (польск. Julian Tuwim; 13 сентября 1894, Лодзь 27 декабря 1953, Закопане) польский поэт. Родился в польской еврейской семье в городе Лодзь. Окончил там школу и в 1916 18 гг. изучал юриспруденцию и философию в… … Википедия
bachiczny — 1. «związany z kultem Bachusa» Motywy bachiczne w malarstwie. ∆ lit. Wiersz bachiczny «wiersz opiewający Bachusa lub wino» 2. przestarz. «hulaszczy, pijacki, rozwiązły» Uczty bachiczne … Słownik języka polskiego
bachusowy — bachusowywi «przypominający Bachusa, rzymskiego boga wina i wesela, lub obchody ku jego czci; hulaszczy, pijacki» Bachusowy śmiech. Uczty bachusowe … Słownik języka polskiego
bełkot — m IV, D. u, Ms. bełkotocie; lm M. y 1. «niewyraźna mowa» Pijacki bełkot. przen. a) «niezrozumiały tekst» Artystyczny bełkot. b) DB. a; lm M. y «osoba mówiąca szybko, niewyraźnie» 2. łow. «głos wydawany przez tokującego cietrzewia; bulgot» … Słownik języka polskiego
zapity — zapityici imiesł. przymiotnikowy bierny czas. zapić (p.) zapity w użyciu przym. 1. pot. «odurzony alkoholem, pijany, zapijaczony» Zapity gość. 2. pot. «charakterystyczny dla pijaka, właściwy pijakowi; pijacki» Zapity głos, wzrok. Zapita gęba … Słownik języka polskiego
