pitagoreizm

m IV, D. -u, Ms. \pitagoreizmzmie, blm

filoz. «starożytny kierunek filozoficzno-religijny i naukowy wywodzący się od Pitagorasa, rozwijany przez jego uczniów i kontynuatorów w V-III w. p.n.e., łączący kult matematyki ze swoistym mistycyzmem, uznający za cel filozofii doskonalenie człowieka przez samoopanowanie i wiedzę»