płonić

płonić
ndk VIa, \płonićnię, \płonićnisz, płoń, \płonićnił
książk. «wywoływać rumieniec; rumienić, czerwienić»

Gniew, wzruszenie płoni jej lica.

płonić się książk. «okrywać się rumieńcem; rumienić się, czerwienić się»

Płonić się ze wstydu.

Twarz się komuś płoni.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • płonić się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, płonić sięnię się, płonić sięni się, płoń się {{/stl 8}}{{stl 7}} pokrywać się rumieńcem, rumieńcami; czerwienić się, rumienić się (czasem żartobliwie) : {{/stl 7}}{{stl 10}}Płonić się ze wstydu, ze szczęścia.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”