Duży brylant pobłyskiwał na jej palcu.
Pobłyskujący w słońcu miedziany hełm wieży.
W światłach reflektorów pobłyskiwały kałuże.
W ciemności pobłyskiwały ogniki papierosów.
Słownik języka polskiego . 2013.
pobłyskiwać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, pobłyskiwaćkuję, pobłyskiwaćkuje {{/stl 8}}{{stl 7}} błyskać co jakiś czas, z przerwami; migotać;świecić przerywanym światłem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Gwiazdy pobłyskują na niebie. Pobłyskujące świecidełka na choince … Langenscheidt Polski wyjaśnień
po- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki pochodne, najczęściej dokonane, oznaczający» a) «powtarzanie czynności przez jeden podmiot względem wielu przedmiotów lub ich części, np. pogubić, polepić, pomyć, potopić, powiązać; poprzedzielać, porozsyłać,… … Słownik języka polskiego
po — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przyim., łączy się z biernikiem {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wskazuje na granicę zasięgu czegoś w przestrzeni lub w czasie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wanna wypełniona po brzegi wodą. Śnieg po… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
