pobrzmiewać

ndk I, \pobrzmiewaćwa, \pobrzmiewaćają, \pobrzmiewaćał

książk. «brzmieć z cicha, dawać się słyszeć przez jakiś czas; odzywać się jak echo czegoś»

W całym gmachu pobrzmiewała muzyka Chopina.

Z dali pobrzmiewał dzwon.

Echa kroków pobrzmiewały w korytarzach.

przen.

W jego słowach pobrzmiewa ton groźby, nutka żalu.

W utworze pobrzmiewają akcenty satyryczne.