poburczeć

poburczeć
dk VIIb, \poburczećczę, \poburczećczysz, \poburczećburcz, \poburczećczał, \poburczećczeli
pot. «spędzić pewien czas na burczeniu, trochę pogderać, wyłajać kogoś; pozrzędzić»

Niezadowolony, poburczał pod nosem przez chwilę.

Poburczała na niego, że się spóźnił.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • poburczeć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIa, poburczećczę, poburczećczy, poburczećczał, poburczećczeli, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} spędzić jakiś czas, burcząc na kogoś, gderając; pozrzędzić : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ojciec trochę poburczał, ale w końcu się zgodził …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”