- poczciwiec
- m II, DB. \poczciwiecwca, W. \poczciwiecwcze (\poczciwiecwcu); lm M. \poczciwiecwcy, DB. \poczciwiecwców
Słownik języka polskiego . 2013.
poczciwiec
Look at other dictionaries:
poczciwiec — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIIb, W. poczciwiecwcze || rzad. poczciwiecwcu; lm M. poczciwiecwcy {{/stl 8}}{{stl 7}} człowiek poczciwy; czasem z pobłażaniem lub lekceważeniem o kimś dobrodusznym, pozbawionym sprytu, niezbyt zaradnym : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
poczciwina — ż a. m odm. jak ż IV, CMs. poczciwinanie; lm D. poczciwinain, MB. y (także DB. poczciwinanów tylko o mężczyznach) «pobłażliwie lub z lekceważeniem o człowieku dobrodusznym, uczynnym; także o człowieku przeciętnym, niezbyt mądrym, takim, którego… … Słownik języka polskiego
