poczekać

poczekać
dk I, \poczekaćam, \poczekaćasz, \poczekaćają, \poczekaćaj, \poczekaćał
«spędzić pewien czas na czekaniu, zatrzymać się spodziewając się, że coś się wydarzy, ktoś przyjedzie itp.; wstrzymać się z czymś, zwlec z czymś, zwlec z jakąś czynnością do pewnej chwili»

Poczekaj tu na mnie.

Poczekał jakiś czas na dworcu i poszedł.

Trzeba poczekać na inną okazję.

Poczekamy z wyjazdem do przyszłego tygodnia.

◊ Poczekaj, poczekaj (no) a) «zaraz, za chwilę usłyszysz, nie przerywaj» b) «pogróżka: ja ci dam! ja ci pokażę! itp.»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • poczekać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIIa, poczekaćam, poczekaća, poczekaćają {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} czekać jakiś czas na coś, na kogoś; stanąć, zatrzymać się, aż coś się zdarzy, ktoś przyjdzie itp. : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wyczekać — dk I, wyczekaćam, wyczekaćasz, wyczekaćają, wyczekaćaj, wyczekaćał wyczekiwać ndk VIIIb, wyczekaćkuję, wyczekaćkujesz, wyczekaćkuj, wyczekaćiwał «poczekać do pewnego momentu, poczekać pewien czas, odczekać, doczekać» Wyczekać stosownej chwili. ◊… …   Słownik języka polskiego

  • twarz — 1. Blada twarz «w literaturze o tematyce indiańskiej: człowiek białej rasy»: Tędy miał jasnowłosy Jeleń Rączy wybiegać wprost do wodopoju, jeszcze przed wschodem słońca, gdy blade twarze w domu, powyżej obozu, spać będą snem mocnym, borsuczym. M …   Słownik frazeologiczny

  • wstrzymanie — pot. Brać, wziąć, dać (sobie) na wstrzymanie a) «nie ulec (nie ulegać) emocjom, poczekać aż one wygasną lub osłabną»: – No, no... Uspokój się! – obciął go Wania. – Weź na wstrzymanie... J. Brzechwa, Owoc. b) «zaprzestać czegoś, przerwać coś»:… …   Słownik frazeologiczny

  • chwilka — ż III, CMs. chwilkalce; lm D. chwilkalek zdr. od chwila (tylko w zn. 1) Jeszcze chwilka i pójdziemy. Poczekać chwilkę. Lepsza w kwietniu jedna chwilka niż w jesieni całe grudnie. (Mickiewicz) …   Słownik języka polskiego

  • halo — I «wykrzyknik używany dla przywołania kogoś lub zwrócenia na siebie czyjejś uwagi, zwłaszcza w rozmowach telefonicznych i w radiu, rzadziej jako poufała forma powitania» Halo! proszę poczekać. Halo, kto mówi? Halo, halo! tu Polskie Radio Warszawa …   Słownik języka polskiego

  • minuta — ż IV, CMs. minutaucie; lm D. minutaut 1. «jednostka czasu stanowiąca sześćdziesiątą część godziny, składająca się z sześćdziesięciu sekund; potocznie także: chwila» Minuta ciszy, odpoczynku, spokoju, wolnego czasu. Coś trwa minutę, pół minuty.… …   Słownik języka polskiego

  • odczekać — dk I, odczekaćam, odczekaćasz, odczekaćają, odczekaćaj, odczekaćał odczekiwać ndk VIIIb, odczekaćkuję, odczekaćkujesz, odczekaćkuj, odczekaćiwał «poczekać jakiś czas, do określonej chwili, pory» Zapukał, odczekał chwilę i wszedł. Odczekał, aż… …   Słownik języka polskiego

  • poczekanie — n I rzecz. od poczekać. na poczekaniu «w tej chwili, od razu, na miejscu» Zreperować zegarek na poczekaniu …   Słownik języka polskiego

  • przeczekać — dk I, przeczekaćam, przeczekaćasz, przeczekaćają, przeczekaćaj, przeczekaćał, przeczekaćany przeczekiwać ndk VIIIb, przeczekaćkuję, przeczekaćkujesz, przeczekaćkuj, przeczekaćiwał, przeczekaćiwany 1. «przebyć, przetrwać, spędzić pewien czas na… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”