- podjąć
- dk Xc, podejmę, podejmiesz, podejmij, podjął, podjęła, podjęli, podjęty, podjąwszy - podejmować ndk IV, \podjąćmuję, \podjąćmujesz, \podjąćmuj, \podjąćował, \podjąćowany1. «podnieść z ziemi, unieść w górę, ująć, chwycić, dźwignąć»
Podjąć słuchawkę telefonu.
Podjąć walizkę, torbę.
∆ Podjąć pieniądze «wziąć, pobrać pieniądze z banku, z kasy, z depozytu itp.»◊ przestarz. Podjąć kogoś pod kolana, pod nogi, za nogi «objąć, uścisnąć komuś nogi, kolana przy jednoczesnym bardzo niskim pokłonie, na znak szacunku, pokory itp.»◊ Podjąć rękawicę «przyjąć wyzwanie»2. «przedsięwziąć jakieś działanie, wziąć coś na siebie; rozpocząć coś, szczególnie rozpocząć coś ponownie»Podjąć pracę, walkę o coś.
Podjąć trud, starania o coś.
Podjąć przerwane badania, doświadczenia, próby.
◊ Podjąć decyzję, uchwałę, zobowiązanie «zdecydować o czymś, uchwalić coś, zobowiązać się do czegoś»3. «zabrać głos kontynuując rozmowę, wrócić do jakiegoś tematu, podtrzymać jakiś temat, rozpocząć na nowo, nawiązać, przyłączyć się do rozmowy, śpiewu itp.»Podjąć przerwany wątek.
Podjąć dyskusję nad czymś.
Podjąć melodię.
Pieśń podjęły setki głosów.
4. częściej ndk «przyjmować kogoś jako gościa; ugaszczać, częstować»Podejmować kogoś obiadem, kolacją, kawą, herbatą.
Podejmowano nas bardzo serdecznie.
podjąć się - podejmować się «zdecydować się, zgodzić się wykonać coś (jakąś pracę), przedsięwziąć coś»Podjąć się jakichś obowiązków, jakiejś funkcji.
Mogła się podjąć każdej pracy.
Nie podejmuję się tego załatwić.
Słownik języka polskiego . 2013.