Podoficer młodszy, starszy.
Podoficer służby zasadniczej.
Podoficer zawodowy.
Podoficer rezerwy.
Słownik języka polskiego . 2013.
podoficer — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. podoficererze; lm M. owie {{/stl 8}}{{stl 7}} żołnierz posiadający stopień wojskowy wyższy od szeregowego i niższy od oficerskiego; w Wojsku Polskim: od kaprala (mata) do starszego sierżanta (bosmana) sztabowego … Langenscheidt Polski wyjaśnień
artylerzysta — m odm. jak ż IV, CMs. artylerzystayście; lm M. artylerzystayści, DB. artylerzystatów «żołnierz (szeregowy, podoficer, oficer) artylerii» Artylerzyści zmotoryzowani. Artylerzyści strzelają, ciągną działa. Ktoś jest artylerzystą z wykształcenia … Słownik języka polskiego
bosman — m IV, DB. a, Ms. bosmannie 1. lm M. bosmanni, DB. ów «podoficer, do którego należy utrzymanie porządku i czystości na statku» 2. blm «stopień podoficerski w marynarce wojennej odpowiadający stopniowi sierżanta w armii lądowej» ‹niem.› … Słownik języka polskiego
chorąży — m odm. jak przym.; lm M. chorążyżowie, DB. chorążyżych 1. «ten, kto nosi chorągiew na jakichś uroczystościach» Chorąży szkolny, kościelny. Chorąży cechu albo cechowy. przen. «propagator jakichś idei; przywódca, obrońca» Chorąży postępu. 2.… … Słownik języka polskiego
cieśla — m odm. jak ż I, DCMs. cieślali; lm M. cieślale, DB. cieślali (cieślalów) «rzemieślnik zajmujący się ręczną obróbką drewna, wykonywający drewniane konstrukcje budowlane, stawiający drewniane budynki» Cieśle wznosili nową stodołę. ∆ mors. Cieśla… … Słownik języka polskiego
działonowy — działonowywi przym. od działon. działonowy w użyciu rzecz. «dowódca działonu, zwykle podoficer kierujący czynnościami obsługi w czasie eksploatacji działa» Działonowy rzucił rozkaz: ognia! … Słownik języka polskiego
feldfebel — m I, DB. feldfebelbla; lm M. feldfebelble, DB. feldfebelbli «w dawnym wojsku polskim stopień podoficerski odpowiadający stopniowi starszego sierżanta; zachowany do dziś w wojsku niemieckim; podoficer mający ten stopień» ‹niem.› … Słownik języka polskiego
junkier — m IV, DB. junkierkra, Ms. junkierkrze; lm M. junkierkrzy (junkierkrowie), DB. junkierkrów 1. hist. «w Niemczech średniowiecznych: młodszy syn rodziny panującej, także szlacheckiej i patrycjuszowskiej» 2. hist. «wielki właściciel ziemski w… … Słownik języka polskiego
mat — I m IV, D. u, Ms. macie, blm «brak połysku, matowość; powierzchnia nie błyszcząca, nie polerowana» Brzoskwiniowy mat cery. Mahoniowy mat mebli. Mat papieru, materiału, skóry. ‹z niem.› II m IV, DB. a, Ms. macie, blm «posunięcie i sytuacja w grze… … Słownik języka polskiego
ogniomistrz — m II, DB. a; lm M. e, DB. ów «stopień podoficerski w artylerii odpowiadający stopniowi sierżanta w innych rodzajach wojsk lądowych; podoficer mający ten stopień» … Słownik języka polskiego
