podwójny

1. «złożony z dwóch jednakowych, jednorodnych części, z dwóch elementów, wzięty dwukrotnie, zawierający dwukrotną ilość czegoś»

Podwójne dno garnka.

Podwójny wózek dla bliźniąt.

Podwójna porcja lekarstwa.

Świąteczna gazeta o podwójnej objętości.

∆ Podwójne okna, drzwi «dwoje drzwi, dwa okna osadzone w tym samym otworze ściany»

∆ jęz. Liczba podwójna «forma gramatyczna oznaczająca, że dany wyraz odnosi się do dwóch osób lub do dwóch przedmiotów, właściwa językowi staropolskiemu»

∆ sport. Gra podwójna «w tenisie, w tenisie stołowym itp.: partia rozgrywana przez cztery osoby, po dwie z każdej strony siatki»

∆ Podwójny cios «w boksie: cios wymierzony obiema rękami»

◊ Podwójna gra «postępowanie nieszczere w stosunku do kogoś, schlebianie w tajemnicy dwom osobom jednocześnie w celu osiągnięcia jakichś korzyści dla siebie»

◊ Podwójna moralność «dwulicowe, obłudne postępowanie w życiu, przedstawianie się innym, zwykle lepszym, niż się jest w rzeczywistości, stwarzanie pozorów szlachetności w celu ukrycia swoich złych cech»

◊ Podwójne życie «życie jakiejś osoby, w którym jakaś jego dziedzina jest ukrywana przed otoczeniem»

2. «zwiększony pod względem intensywności, natężenia; wzmożony»

Atakować z podwójną siłą.

Pracował z podwójną pilnością.