pohańbić

pohańbić
dk VIa, \pohańbićbię, \pohańbićbisz, \pohańbićhańb, \pohańbićbił, \pohańbićbiony
«okryć hańbą; zbezcześcić, zniesławić, zhańbić»

Pohańbić mundur, godło.

Pohańbić dziewczynę.

pohańbić się strona zwrotna czas. pohańbić

Pohańbić się zdradą.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • pohańbienie — n I 1. rzecz. od pohańbić. 2. lm D. pohańbienieeń «hańba, niesława» Być, znajdować się w pohańbieniu …   Słownik języka polskiego

  • zhańbić — dk VIa, zhańbićbię, zhańbićbisz, zhańb, zhańbićbił, zhańbićbiony «okryć hańbą; zbezcześcić, zniesławić, pohańbić» Zhańbić kogoś oszczerstwem. Zhańbić dziewczynę, kobietę. Swoim postępowaniem zhańbił nazwisko, rodzinę. Zhańbić czyjeś dobre imię.… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”