- popuścić
- dk VIa, \popuścićpuszczę, \popuścićcisz, \popuścićpuść, \popuścićcił, \popuścićpuszczony - popuszczać ndk I, \popuścićam, \popuścićasz, \popuścićają, \popuścićaj, \popuścićał, \popuścićany1. «zmniejszyć siłę napięcia czegoś, puścić, zwolnić coś częściowo; pofolgować, obluzować, rozluźnić»
Popuścić koniom lejce, popręgi.
Popuszczać pasa.
Popuszczać żyłkę z kołowrotka.
◊ Popuścić cugle, wędzidła, wodze «osłabić rygor, pofolgować, dać możność swobodnego działania»◊ Nie popuścić broni, szabli itp. z ręki «być stale w gotowości bojowej, ciągle walczyć»przen. «dać komuś większą swobodę, rozluźnić dyscyplinę; także: ustąpić, darować»Nie popuszczać nikomu.
Nie popuścić swoim wrogom.
2. wulg. «oddać trochę moczu (rzadziej kału), puścić trochę wiatrów, nie mogąc ich utrzymać»3. → popuszczać
Słownik języka polskiego . 2013.