porobić

dk VIa, \porobićbię, \porobićbisz, \porobićrób, \porobićbił, \porobićbiony

1. «wykonać wiele czegoś, jedno po drugim; dokonać wielu czynności; także o wielu osobach: zrobić coś»

Porobić notatki z wykładu.

Porobić porządki, sprawunki, zakupy, oszczędności.

◊ Porobić majątki, pieniądze, kariery, interesy itp. «o wielu ludziach: zdobyć majątek, powodzenie; wzbogacić się, dorobić się, wybić się»

2. «w odniesieniu do wielu ludzi lub rzeczy: ukształtować, przekształcić w kogoś, w coś innego; przetworzyć, przerobić, poprzerabiać»

Los porobił z nich bogaczy a. porobił ich bogaczami.

Sportowców z nich nie porobisz.

Ze starych palt porobiła nowe ubrania.

3. pot. «spędzić pewien czas na robieniu czegoś; popracować»

Porobił trochę w fabryce i wyjechał.

porobić się

1. «o większej liczbie czegoś: powstać, pojawić się, utworzyć się, zrobić się»

Na drogach porobiły się zaspy, kałuże, koleiny.

Komuś porobiły się rany, wrzody, pęcherze.

2. «o większej liczbie osób lub rzeczy: zrobić się, stać się kimś, czymś, jakimś»

Porobiły się z was stare baby.

Z tych mebli porobiły się graty.

◊ Coś się z kimś, czymś porobiło «coś się z kimś, czymś zdarzyło, stało (zwykle coś złego)»