poruczenie

poruczenie
n I
1. rzecz. od poruczyć.
2. lm D. \poruczenieeń
«polecenie; misja»

Urzędnik do specjalnych poruczeń.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Look at other dictionaries:

  • poruczenie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. poruczenieeń {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. poruczyć. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} pełnomocnictwo, polecenie, misja, zadanie :… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”