poznikać

dk I, \poznikaćam, \poznikaćasz, \poznikaćają, \poznikaćaj, \poznikaćał, \poznikaćany

«o wielu osobach, rzeczach: zniknąć, stać się niewidocznym, podziać się nie wiadomo gdzie; zginąć, przepaść»

Poznikali za zakrętem, we mgle, w tłumie.

Poznikali bez śladu, bez wieści.

Poznikały co cenniejsze przedmioty.

Resztki śniegu poznikały z ulic.