- pozorant
- m IV, DB. -a, Ms. \pozorantncie; lm M. \pozorantnci, DB. -ów«osoba, która coś pozoruje, udaje»
Słownik języka polskiego . 2013.
pozorant
Look at other dictionaries:
pozorant — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. pozorantncie; lm M. pozorantnci {{/stl 8}}{{stl 7}} ktoś, kto udaje coś, kogoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nie wierzę w jego koligacje, to pozorant. Pozoranci w roli wojsk nieprzyjaciela. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
