pożenić

dk VIa, \pożenićnię, \pożenićnisz, \pożenićżeń, \pożenićnił, \pożenićnieni

1. «ożenić wielu mężczyzn»

Pożeniła już synów.

2. rzad. «doprowadzić do małżeństwa dwojga ludzi»

Postanowiła pożenić tych dwoje.

pożenić się

1. «o wielu mężczyznach: ożenić się»

Synowie wyjechali, pożenili się.

2. rzad. «o dwóch osobach: zawrzeć związek małżeński; pobrać się»