- półinteligent
- m IV, DB. -a, Ms. \półinteligentncie; lm M. \półinteligentnci, DB. -ówlekcew. «człowiek niedokształcony, nie mający istotnych cech inteligenta, ale uważający się za niego»
Słownik języka polskiego . 2013.
półinteligent
Look at other dictionaries:
półinteligent — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. półinteligentncie; lm M. półinteligentnci {{/stl 8}}{{stl 7}} lekceważąco o człowieku, który chce uchodzić za inteligenta, lecz swoim zachowaniem, wypowiedziami zdradza brak dostatecznego wykształcenia, obycia… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pólinteligènt — ênta in énta [ou̯] m (ọ̑ ȅ ọ̑ é, ọ̑ ẹ) kdor je z izobrazbo usposobljen za umsko manj zahtevno delo, polizobraženec: administratorke, nižji oficirji in drugi polinteligenti // ekspr. kdor je pomanjkljivo izobražen, premalo razgledan: ima… … Slovar slovenskega knjižnega jezika
półinteligentka — ż III, CMs. półinteligentkatce; lm D. półinteligentkatek forma ż. od półinteligent … Słownik języka polskiego
pół- — {{/stl 13}}{{stl 7}} cząstka rozpoczynająca wyrazy złożone, oznaczająca, że to, co nazywa drugi człon złożenia, stanowi połowę jakiejś całości lub cechuje się połowicznością, niekompletnością, fragmentarycznością, niecałkowitością, np. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
półinteligentka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. półinteligentkatce; lm D. półinteligentkatek {{/stl 8}}{{stl 7}} kobieta półinteligent {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
