prażenie
Look at other dictionaries:
kalcynować — ndk IV, kalcynowaćnuję, kalcynowaćnujesz, kalcynowaćnuj, kalcynowaćował, kalcynowaćowany chem. techn. «zwapniać, suszyć przez prażenie, pozbawiać pewne substancje przez prażenie wody (wilgotności) i lotnych części składowych» ∆ Prażenie… … Słownik języka polskiego
kalcynacja — ż I, DCMs. kalcynacjacji, blm chem. techn. «prażenie substancji w celu usunięcia z niej w wysokiej temperaturze dwutlenku węgla, wody lub innych składników lotnych; prażenie kalcynujące» ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
wypalać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wypalaćam, wypalaća, wypalaćają, wypalaćany {{/stl 8}}– wypalić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, wypalaćlę, wypalaćli, wypalaćlony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} paląc, zamieniać w … Langenscheidt Polski wyjaśnień
arszenik — m III, D. u, N. arszenikkiem, blm chem. «trójtlenek arsenu, biała substancja krystaliczna lub bezpostaciowa, bez zapachu, bardzo silnie trująca, otrzymywana przez prażenie rud arsenu; ma zastosowanie między innymi do produkcji trucizn przeciwko… … Słownik języka polskiego
kadmowy — przym. od kadm Sztabki kadmowe. ∆ Purpura, rzad. czerwień kadmowa «pigment o intensywnej barwie jaskrawoczerwonej, otrzymywany przez prażenie siarczku kadmu z siarką i selenem; stosowany do wyrobu farb i rubinowego szkła selenowego» … Słownik języka polskiego
magnezja — ż I, DCMs. magnezjazji, blm ∆ chem. Magnezja biała «węglan magnezu, biały proszek, trudno rozpuszczalny w wodzie, stosowany m.in. w przemyśle gumowym, szklarskim, w lecznictwie, w kosmetyce» ∆ Magnezja palona «tlenek magnezu, biały proszek… … Słownik języka polskiego
płatek — m III, D. płatektka, N. płatektkiem; lm M. płatektki 1. «listek korony kwiatowej otaczającej słupki i pręciki, wolny lub zrośnięty z innymi listkami, zwykle barwny» Płatki róży, chryzantemy. Czerwone płatki maku. Strzępiaste płatki goździków.… … Słownik języka polskiego
powypalać — dk I, powypalaćam, powypalaćasz, powypalaćają, powypalaćaj, powypalaćał, powypalaćany 1. «paląc zniszczyć wiele czegoś; wypalić coś w wielu miejscach» Powypalać papierosami obrus. Powypalane wnętrza domów. 2. «o słońcu: zniszczyć skwarem wiele… … Słownik języka polskiego
prażalnia — ż I, DCMs. prażalniani; lm D. prażalniani techn. «oddział huty, w którym odbywa się prażenie rud» … Słownik języka polskiego
upalić — dk VIa, upalićlę, upalićlisz, upal, upalićlił, upalićlony upalać ndk I, upalićam, upalićasz, upalićają, upalićaj, upalićał, upalićany 1. «nadpalić z brzegu, przy końcu czegoś» Upalić koniec igły. Upalone kartki. 2. «nadać czemuś odpowiedni kolor … Słownik języka polskiego
